Week 25
Vaak denken we bij kunst als eerste aan schilderijen, gemaakt met olieverf of acrylverf, of aan aquarellen. Of we denken aan beelden gemaakt in steen, marmer of van klei of porselein. Maar er zijn veel meer materialen waarmee je kunt experimenteren en beelden kunt maken. Eén van die materialen is bijvoorbeeld plakband. Iedereen kent plakband, zowel de smalle variant die we vaak in huis hebben om cadeaupapier mee vast te plakken, als de brede variant om een doos mee dicht te plakken.
Tijdens de lessen bij het Jongerenatelier kunnen onze cursisten allerlei materialen uitproberen en ontdekken. Zo ook het brede plakband. Tijdens één van de lessen ontstond het idee om een 3D-object te maken van dit plakband. Het object werd uiteindelijk een zittend lichaam. Zo’n object maak je niet zomaar. Bij het maken van dit object was ‘iemand’ nodig, één van de medecursisten, om model te zitten. Dat vraagt uithoudingsvermogen van het model. En behoedzaamheid van de maker, tevens de plakbandgebruiker. Want het lichaam mag niet afknellen. Daarom wordt elk onderdeel, bijvoorbeeld een hand of arm, steeds met kleine stukjes plakband beplakt. Natuurlijk gebeurt dit niet op de blote huid, maar op doorzichtig folie dat losjes om de hand of arm heen zit.
Wanneer een onderdeel voorzien is van voldoende plakband ontstaat er een soort harnas. Dit harnas wordt heel voorzichtig open geknipt op een strategische plek waardoor het model als het ware uit het harnas kan ‘stappen’. Daarna wordt het harnas, zonder model, weer netjes dichtgeplakt en is er niets meer te zien van de plek waar geknipt is. Zo worden alle onderdelen, zoals armen, benen, torso, uiteindelijk aan elkaar geplakt en is er een heus lichaam ontstaan van plastic.
Op de foto’s zijn zowel het torso met en zonder model te zien. Ook de benen van het model zijn zichtbaar, maar nu als kunstwerk achterop een fiets. Doordat het plakband doorzichtig en helder is, lijkt het op glas. Erg verrassend.